Geschiedenis van Trias

Hier vind je een gedeelte uit ons jubileumboek waarin een interview staat met het bestuur van het eerst uur waarin de geschiedenis van TTV TRIAS nog eens wordt doorgenomen.

DE SAMENKOMST

Op de afgesproken plek waren diverse prominente Trias-leden zo'n 20 jaar geleden ook nogal eens aanwezig (en soms waren ze zich daar niet eens van bewust; toen heette het etablissement nog Recrea). Wij presenteren u: Herman ten Dam, voorzitter; Jan Klomp, secretaris, tegenwoordig woonachtig in Borne, en "dus" het eerst present, Ab Peppelenbos, penningmeester; Arie den Boer, wedstrijdsecretaris; Jan Lubbers, materiaal- en accommodatie-beheerder; Bert van de Zedde, jeugd- en PR-functionaris. De helaas niet aanwezige Ben Stuut was vice-voorzitter. Overigens ontstond er onder de heren nog even discussie over de vraag of Joke Ruygrok niet ook deel uitmaakte van het 1e bestuur. Op foto’s ter gelegenheid van de opening van het gebouw, dat later bekend werd als het kippenhok, was Joke duidelijk aanwezig als bestuurslid. Toch was ze er niet vanaf het allereerste begin bij.

HET BEGIN

Hoe het ook al weer was begonnen?

Tja, er waren eens drie tafeltennisclubs, alle onder-afdelingen bij omni-verenigingen: V&K, Teuge en Terwolde. Tijdens een gezamenlijk georganiseerd toernooi in de toen nieuwe sporthal Jachtlust kwam het ter sprake. Herman (van Terwolde) en Arie (van Teuge) merkten op dat het toch eigenlijk te zot was dat die drie cluppies maar een beetje aan het aanmodderen waren. Vooral de accommodaties waren slecht. V&K bijv. speelde zijn wedstrijden in de toenmalige lagere land- en tuinbouwschool. En niet in de gymzaal, maar onder de trap in de ontvangstruimte!? Maar V&K had wel een goed bestuur. En Terwolde had een aantal goede ping-pongers, met name ook bij de jeugd (inderdaad ja, ook Hans den Boer, toen speelde hij ook al met een opvallend batje, dat niet een ronde vorm had zoals normaal, nee een soort trapezium, omdat Hans dacht dan meer kans te maken om de bal te raken). En Teuge had Arie en Ans den Boer. Dus... (o ja, die Rooi'n – door sommigen hardnekkig “Arnold” genoemd - deed daar ook pogingen een bal op tafel te krijgen, samen met zijn maatje Han van Beek).

Terug naar het tafeltennistoernooi in Jachtlust: dat was zo geslaagd, dat men met elkaar door wilde gaan. Aanvankelijk was ook Klarenbeek nog in de running, maar dat is afgehaakt. Stel je voor zeg, dat ze toen met vier clubs waren samengegaan, dan had de nieuwe vereniging nooit TRIAS geheten!!

De aspirant-oprichters waren erg enthousiast, en gingen spontaan op een zondagmorgen naar dè gemeente-ambtenaar die hun zou kunnen verder helpen. Men wilde namelijk in ieder geval een eigen accommodatie, een absolute voorwaarde, en daarvoor had men de gemeente nodig. Die bewuste gemeente-ambtenaar lag nog in bed, maar toen-ie goed en wel wakker was, was hij ook meteen enthousiast. Hierbij zij aangetekend dat hij ook lekker werd gemaakt met de toezegging dat hij dan later de eerste steen zou mogen leggen...

Vervolgens moest met de omniverenigingen overlegd worden. Dat leverde nogal wisselende reacties op. Bij Teuge bleek het geen probleem, maar bij V&K ging men pas om toen het bestuur als oplossing voor de acommodatieproblematiek het bovenste deel van de kantine van de afd. voetbal aandroeg, en dat plan op hevig verzet stuitte van de voetballers. De SV Terwolde had er ook problemen mee, dat een kleine afdeling waar relatief veel geld in gestopt was en die aardige successen boekte, onder een andere vlag verder ging.

Uiteindelijk bleek het niet tegen te houden.

En de oprichters zijn er trots op dat later in de gemeente-politiek nog wel eens Trias is aangehaald als voorbeeld van een succesformule van samenwerking. Daarbij mag wel worden opgemerkt dat met behulp en onder leiding van wethouder Van Ark onmogelijke dingen werden waar gemaakt. Wat te denken bijv. van de accommodatie. Het lukte niet om de nieuwe tafeltennisvereniging al vanaf haar geboorte in een eigen speelzaal te laten acteren. Als overgangsmaatregel ging de club van start in een gymzaal aan de Schoolstraat in Twello. Voor veel leden – vooral jeugdigen - was dit een erg prettige locatie, want aan de overkant van de weg was een goede snackbar…

Van KLEUTERSCHOOL tot KIPPENHOK

Deze prettige eigenschap (een snackbar in de zeer nabije omgeving) gold ook voor het pand, waarin Trias ruim een jaar later als alleengebruiker terecht kon. Trias had in die tijd uiteraard geen cent te makke. De wethouder, waarschijnlijk wel ingeseind door de een of ander, wist dat er een kleuterschool te Teuge beschikbaar kwam. Dat zou voor een schappelijk prijsje verplaatst worden naar een terrein bij het spoor, aan de Oude Rijksstraatweg, achter een vleesverwerkingsbedijf. Die prijs werd opeens een stuk minder schappelijk, toen de kleuterschool zo’n verhuizing (emotioneel?) niet kon verwerken en instortte… Paniek in de tent! Maar ook nu hielp de gemeente de jonge club uit de brand door onder gunstige voorwaarden een lening te verstrekken. Zo kon de oude school toch achter de Robu worden neergezet. Voordat er dan in zo’n gebouw getafeltennist kan worden, moet er wel het een en ander gebeuren. Ook hierbij maakte de club dankbaar gebruik van hulp door gemeente-ambtenaren, vanwege de meer dan goede relaties die Jan Lubbers met de medewerkers van de buitendienst had. Daarnaast was er heel veel zelfwerkzaamheid van de leden. Er was een professioneel draaiboek opgesteld, waarin ieder team geacht werd een aantal taken te verrichten, vooral schilderwerk. Uiteindelijk was het Willem Korderijnk die zo ongeveer in zijn eentje het gehele gebouw vervend rond geweest is (en dat wàren een partij planken). Willem verdient daarvoor alsnog een lintje, aldus de 1e bestuurders bij het nuttigen van hun 1e biertje. Jan Lubbers weet nog een leuke anekdote uit die tijd:

“Er moest natuurlijk een riolering gegraven worden, en dat was een flinke klus, want het gebouw stond een heel eind van de weg af. Toen we daar met een stel flinke kerels in geslaagd waren en de rioolbuizen gelegd waren, kon het nog niet meteen worden aangesloten op het rioleringsnetwerk. Zolang die aansluiting niet gerealiseerd was, mocht er uiteraard niet getoiletteerd worden. Dat was echter lang niet bij iedereen bekend. Je kunt je voorstellen wat er gebeurde toen iemand van de gemeente de aansluiting verrichtte: een gigantische stroom overweldigde hem en nog steeds, ca. 24 jaar na dato, zit er een geurtje aan die man…”.

En wat ook in dit rijtje thuishoort: toen een bekend loonwerkersbedrijf uit Twello de bouwput kwam graven, brak de shofel in tweeën…

En: na de vakantie moest er ter gelegenheid van de opening van het gebouw flink schoongemaakt worden, maar helaas, de stofzuiger was kaputt. De materiaalbeheerder zou wel eens even kijken, maakte de stofzuiger open en …trof een compleet muizennest aan. “Nog nooit zo snel drie vrouwen tegelijk op tafel zien springen,” vertelt Jan droog. Het gebouw was trouwens toch zeer geliefd bij muizen, met name het hok met de voorraden voor de bar wemelde ervan.

En als we het over de opening van dat gebouw hebben, weet Arie ook nog een leuke: “Wethouder v. Ark zou de opening verrichten door enkele ballonnen stuk te schieten. Ik had de buks een beetje verkeerd afgesteld, dus het was niet vreemd dat hij geen ballon raakte. Vervolgens liet ik hem zien hoe het wel moest…”

Wat alle oprichters zich nog weten te herinneren van de opening is dat aan het eind van de receptie er veel drank over was. Daarom werd een verkoop bij opbod georganiseerd. Ans schonk toen, en ieder glas net iets te vol!

ANDERE VERMELDENSWAARDIGE DINGEN

Het KIPPENHOK:

Af en toe tijdens wedstrijden van het 1e team gebeurde het onvermijdelijke: vloer kapot, vooral door het stampwerk van die Rooi’n (Arno Wolters). Soms kon dat worden opgelost door de tafel boven het gat te plaatsen, andere keren moest er een plaatselijke timmerman met hamer en spijkers aan te pas komen. Een half uurtje later werd de wedstrijd dan weer voortgezet.

TRIAS won vaak, in die tijd ….

De verwarming was toch ook redelijk bijzonder: zowel de oliekachel, waaruit zwarte kraaien opstegen (onverbrande olie) en zeer tot een gezellige sfeer bijdroeg, als de blower zijn legendarisch. Volgens overlevering werd die blower wel eens bewust hoog gezet om het de tegenstander nog iets moeilijker te maken. Als hij aan de overkant stond, had hij letterlijk tegenwind…

De SUPPORTERS.

Vooral in het kippenhok hebben de supporters een belangrijke rol gespeeld. Andere clubs vonden Trias mede daardoor nog weleens onsportief. Vooral het eerste herenteam uit die tijd echter, vond meer dat dit het gebruik maken van het thuisvoordeel was. Historisch is een wedstrijd tegen Avanti, met (dè) Gerard Bakker sr. Hij reageerde op het publiek door in beide handen een stoel te nemen en daarmee te stampen.

Andere hoogtepunten waren de uitverkochte zalen bij kampioenswedstrijden, bijv. de wedstrijd tegen Quick ’32, de nr. 1 van de toenmalige hoofdklasse.

Arie’s dubbele rol

Wat ook handig was: er was meestal een veldwachter in de buurt. Na weer een inbraak ging Arie rechtstreeks naar dat jongensinternaat iets verderop en kreeg dan meteen van de leiding de kosten vergoed, bewijs of niet. En toen er gedurende een tijdje steeds een portemonnee “zoek” raakte, wist onze eigen Baantjer dat vergrijp met zijn bekende handentruc op te lossen.

Oud papier ophalen.

 Zoals al geschreven: Trias had geen cent te makke. Ab: “In verband hiermee moesten we af en toe enkele bekende boekhoudkundige trucs toepassen, maar ook besloten we oud papier te gaan ophalen. Dit gebeurde met het Renaultje 4 van de voorzitter. Dat veroorzaakte de nodige hilariteit in gans het dorp.”

Toernooien.

De Paastoernooien waren zeer succesvol. Op platte wagens werden vanuit de gehele gemeente tafels opgehaald. Ook de bestuurstoernooien, met de bestuurders van andere tafeltennisverenigingen van de afd. IJsselstreek, waren erg geslaagd.

Overnachting in ziekenhuis.

Dat lijkt erger dan het was. HJZ, de tafeltennisclub van het Julianaziekenhuis, speelde zijn thuiswedstrijden ergens beneden in het ziekenhuisgebouw. Op een gegeven moment was daar ook een feestje voor geslaagde verpleegkundigen. Dat resulteerde er uiteindelijk in dat een substantieel deel van de Trias’ leden daar bleef slapen. Om niet alsnog huwelijken op het spel te zetten, zullen we geen namen noemen.

Begeleiding van de jeugd (chauffeur spelen).

Bert: “Ik ging eens met de jeugd mee naar Arnhem Ook toen al waren er parkeerproblemen. Teruggekomen na de wedstrijd, was de auto pleite. We waren vlakbij het politiebureau, dus kon er snel aangifte gedaan worden. Na vermelding van het nummerbord wist de dienstdoende politie-agent genoeg: hij was weggesleept…”

Iets vergelijkbaars maakte onze voorzitter destijds mee. Hij wilde wel een keer mee naar Amsterdam, niet zozeer vanwege Amsterdam als wel vanwege het feit dat het Landelijk A-team tegen Delta Lloyd (toen nog Ned Lloyd) moest spelen. En dat was een absolute topclub. Herman had geluk: tegelijk met de jeugdwedstrijd werd een dames-eredivisie wedstrijd gespeeld met o.a. Sonja Heltzel (toenmalig Nederlands kampioene) en Veronique van der Laan, ook international. De jongens hebben toen echter doodsangsten uitgestaan: Herman (toen nog: meneer ten Dam) reed in hartje Amsterdam een één-richtingsweg van de verkeerde kant in…

WAT MAAKTE DE MEESTE INDRUK?

Allen roepen in koor: “Het succes, zowel het slagen van de club als het sportieve succes.” Zoals gezegd heeft Trias in de gemeentepolitiek als voorbeeld gediend van waartoe een goede samenwerking kan leiden.De sportieve successen leverden veel publiciteit op. Bert was contactpersoon, en ging geregeld naar Fred Ruitenbeek, tafeltennismedewerker van het Deventer Dagblad en van de Apeldoornse Courant.

Herman: “Eén van de allerbeste beslissingen is geweest om vijf mensen in de gelegenheid te stellen de cursus voor Jeugdtrainer te volgen. We hadden weer kader nodig, en dit was een gouden greep, daar heeft Trias jaren plezier van gehad.”

Op een gegeven moment trad er een soort verzadiging op. Herman ging op zoek naar een andere voorzitter, en vond Hans Smidt bereid. Nog een aardige anekdote is te melden over het afscheid van Jan Klomp – hij ging verhuizen naar Borne om carrière te maken in het Tukkerse -. Jan: “Tijdens mijn afscheidsfeestje voor de mede-bestuursleden brak er brand uit, nota bene in het scoutinggebouw naast het Triasgebouw! En ik was brandweercommandant, dus moest uitrukken. Gelukkig konden we voorkòmen dat de brand over sloeg naar het Triasgebouw.” Over het verloop van het feestje zijn verder geen mededelingen gedaan.